کد مطلب:49889 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

با توجه به آيه 27 سوره مائده كه به اهل انجيل فرمان داده مي شود طبق كتابشان حكم كنند آيا منظور همان پلوراليزم ديني است؟

پاسخ به اين سؤال مستلزم بحث هاي طولاني كلامي وحتي فلسفي است كه به طور اجمال بيان مي كنيم. مفسران در تفسير اين آيات اتفاق نظر ندارند. برخي آيه {H{/Bإِنَّ اَلدِّينَ عِنْدَ اَللَّهِ اَلْإِسْلامُ {w1-5w}{I3:19I}/}H} و آيه {H{/Bوَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ اَلْإِسْلامِ دِيناً{w1-6w}{I3:85I}/}H}، {V(آل عمران، آيه 85)V} را ناسخ آيه 48 مائده و يا 62 بقره مي دانند. برخي ديگر اسلام را در اينجا نه به معناي اسلام محمدي [دين مبين اسلام ]بلكه اسلام ابراهيمي مي گيرند؛ يعني، توحيد و تسليم در برابر خداوند. البته در اين كه اسلام ناسخ اديان پيشين است، جاي بحث و ترديدي نيست. برخي نيز از غلبه نهايي اسلام سخن مي گويند و برخي ديگر تحقق اين وعده را به هنگام قيام مهدي موعود(عج) و نزول حضرت عيسي(ع) نسبت مي دهند. به هر حال امروزه در همسخني بين اديان و خصوصاً بين اسلام و مسيحيت، مي توانيم اين آيات (48 مائده، 62 بقره) و آيات مربوط به مباهله (آل عمران، 64) را سرلوحه كار و برنامه عمل قرار دهيم و در واقع آنها را به حداقل دعوت نماييم (دعوت به مشتركات) و حال اين كه اين دعوت به حداقل [براي ما ]دعوت به حداكثر [براي آنها] خواهد بود، (دقت كنيد). حال اگر پلوراليزم را به معناي اين كه همه اديان قدر مشتركي دارند و مي توانند يكديگر را در كنار هم تحمل نمايند در نظر بگيريم. اين معنا صحيح است و قرآن كريم نيز مؤيد آن است {H{/Bقُلْ يا أَهْلَ اَلْكِتابِ تَعالَوْا إِلي كَلِمَةٍ سَواءٍ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمْ {w1-11w}{I3:64I}/}... و حكم جزيه H}. اما اگر به معنايي كه امروزه برخي اراده مي نمايند و آن اين كه حق مطلقي وجود ندارد و هر كدام از اديان تنها قسمتي از حق را در اختيار دارند توجه كنيم. يقيناً اين معنا با آيات الهي و فلسفه تجديد نبوت ها و تكامل اديان سازگار نمي باشد.